İstiklal Marşı
Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma; kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl
Kahraman ırkıma bir gül, ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl...
Hakkıdır, hakka tapan, milletimin istiklâl

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim; bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakini sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! nasıl böyle bir imanı boğar,
Medeniyet! dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! yurduma alçakları uğratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler hakkın.
Kim bilir belki yarın... belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri «toprak!» diyerek geçme, tanı:
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda, fışkıracak, toprağı sıksan şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi şudur ancak emeli,
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar - ki şahadetleri dinin temeli-
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli,


O zaman vecdile bin secde eder - varsa - taşım.
Her cerihamdan, ilâhi boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruhu mücerret gibi yerden naşım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır; hakka tapan, milletimin istiklâl.

Mehmet Akif ERSOY

=-YAŞ OTUZBEŞ-Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.

CAHİT SITKI TARANCI

-ANNEM-Bir günümüz bile sensiz geçmezken
Şimdi mezarına hasretiz anne...

Issız bir mezarlık, kimsesiz bir yer
Gölgesinde ulu, loş bir mâbedin
Bir yığın toprakla bir parça mermer
Sırrıyla haşr olmuş orda ebedin.

Bir yığın toprakla bir parça mermer,
Üstünde yazılı yaşınla, adın;
Baş ucunda matem renkli serviler
Hüznüyle titreşir sanki hayatın.

Seni gömdük anne yıllarca evvel
Göz yaşlarımızla bu ıssız yere
Kimsesiz bir akşam ziyaya bedel
Matem dağıtırken hasta kalblere.

Kimsesiz bir akşam, ezelden yorgun
Hüznüyle erirken Dicle de sessiz,
Öksüzlük denilen acıyla vurgun
Bir başka ölüydük bu toprakta biz.

AHMET HAMDİ TANPINAR

Turan Dua'si


Seni, acundan yüce tek "var" saymisim Tanri'm
Göge degen basimi, yere egmisim Tanri'm
Ve gönlümde yanina çiçek koymusum Tanri'm
Bu sevgiyi sen verdin, bu da benim nazimdir
Korkak kullarca degil, erkekçe niyazimdir

Ey Tanri'm, yüce Tanri'm
Kat, gücü güce Tanri'm
Bölük bölük bölündük
Sonumuz nice Tanri'm

Sensin derdi yaratan, derman olan yine sen
Sensin Türk'ü yaratan, ayri kilan yine sen
Yüce daglar birlesir, eger ki sen "ol" desen
Dilersen kes hakkimi ekmegimden, suyumdan
Bu birlik, varlik demek esirgeme soyumdan

Kapina durdum Tanri'm
Yere diz vurdum Tanri'm
Çek su kizil perdeyi
Bir olsun yurdum Tanri'm

Tanri'm, serefim için, namusum, dinim için
Serefsize bilenen serefli kinim için
"Ben" dedim ya, andolsun, sanma ki benim için
Ahlaksiz çarklar için, saklanmaz farklar için
Su çakal insanciklar, su bozkurt Türkler için

Açtim elimi Tanri'm
Çözdüm dilimi Tanri'm
Kabul et bu duami
Arz-i halimi Tanri'm

Bir gece, aglar gibi kurtlar uludu dagdan
Gözlerime kan degdi, dokuz yarali tugdan
Bir türkü, bir de agit kopardim eski çagdan
Türküm umudum olsun, agidim yaram olsun
Türküsüz ve agitsiz gün bana haram olsun

Bu aci beter Tanri'm
Sanmam ki biter Tanri'm
Belki benden artar da
Neslime yeter Tanri'm

Bizi zulme bileyen bu kutlu güç senindir
Hakli ve yigit kilan serefli taç senindir
Türk olmaksa suçumuz, bu soylu suç senindir
Sanma ki bu sorgudur, sen Tanri'sin, ben kulum
Sen sabirda zenginsin, bense iste yoksulum

Dört yanim soru, Tanri'm
Hepsi en zoru Tanri'm
Sorularin zorundan
Soyumu koru Tanri'm

Sen Tanri degil misin, adini yargilatma
Sana Tanri deyince, dinimi sorgulatma
Ya adam et bunlari, ya beraber yasatma
Kani bozuk olanlar "Türk'üm" diyemesinler
Ve Türk'ün dik basini yere egemesinler

Gökçek Tanri'm, gök Tanri'm
Sevgisi büyük Tanri'm
Iti kurda bas kilma
Bu ne agir yük Tanri'm

Simdi beni ezenler, demek soyumu bilmez
Bozgunun ardindaki mutlak toyumu bilmez
Demek beni bilir de, deli huyumu bilmez
Çin'de kirkbir çeriyle ihtilal yapan kimdi?
Peki o uslanmaz kan hangi bedende simdi?

Sükür ki bende, Tanri'm
"Niçin"i, sende Tanri'm
Bugünü de kutlu kil
Gözlerim dünde Tanri'm

Türkiye benim yurdum, canim kurban bu yurda
Fakat bir dag az gelir mayasi hür bozkurda
Kiralim su zenciri artik ferman buyur da
Sinirlari bozalim, yeni bastan çizelim
Kendi topragimizda hesapsizca gezelim

Bir ferman buyur Tanri'm
Dünyaya duyur Tanri'm
Türk'ü Türk'e kavustur
Var beni ayir Tanri'm
Çünkü o gün her ölen
Sadece uyur Tanri'm


Ali Kinik

Bir Memet Daha


Topraktan mi çikti yari toprak bir yaratik,
Gökten mi indi yari gök bir kartal.
Bir Memet daha var oldu o sira,
Tepenin dorugunda kalpagi al.

Bir Memet oldugu besbelli,
Saçlari basakta, gözleri çiçekte.
Elleri ayaklari öylesin kocaman,
Yüzü alti Memet'in yüzüne öylesin benzemekte.

Vardi üç adimda masalcana,
Agzi duman tüten makineliye, dev.
Kabzayi kavrar kavramaz basti tetige
Fiskirdi namludan sonsuz bir alev.

Allah Allah, sasti bütün daglar, bütün gök,
Sasti dost düsman.
Bu kimdir, bu kaçinci Memet'tir,
Ölülerde dirilerde dondu kan.

Görsen efsane, görmesen efsane,
Duysan efsane.
Uzak midir bayraktan düsen,
Yakin midir ne?

Bir parilti bir parilti tarihten,
Tanrica dik.
Yurdun ulusun kutsal gücü,
Bu yedinci Memet, Memetçik.

Fazil Hüsnü Daglarca