Farkında olmalı insan ...
Ölmeden evvel öleceğini bilmeli.
Hayvanların yolda,kaldırımda,çöplükte.
Ama kendisinin Güzel hazırlanmış Mükellef bir sıfrada
yemek yediğini fark etmeli.
Ve ona göre yaşamalı.
Eşref-i Mahlukat(Yaratılmışların En Güzeli) Olduğunu
Fark etmeli insan.Ve ona göre yaşamalı.
Evinde 4 köpek 2 kedi beslediği halde
Bir çocuk sahibi olmaktan korkmanın mantıksızlığını
Fark etmeli.
Eşine “Seni çok seviyorum”Demenin mutluluğu yolundaki
Müthiş gücünü fark etmeli.
Dolabında asılı 25 Gömleğinin sadece 3 nü giydiğini.
Ama arka sokaktaki komşusunun o beğenilmeyen gömleklere
Muhtaç olduğunu.
Fark etmeli İnsan.
Zenginliğinin ve bereketinin sofrasında önünde biriken
ekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini.
Fark etmeli insan.

Sevgili Bera,

Yazdıklarınızı büyük bir dikkat ve içime tatlı bir sıcaklık yayılarak okudum. Hayatın 'fark etmek' olduğuna inananlardanım ben de. Aksi halde sıradan bir mahluk olmaktan öteye gidemezdik değil mi?

Söyledikleriniz elbette güzel, elbette doğru ve olması gerekendir; ancak bunu birilerinden isterken, neye dayanarak istediğimizi de 'fark etmek' zorundayız, kanaatindeyim. İnsanlara 'fark edin' demenin kolaycılığını seçersek, bir bakıma onları suçlarız. Oysa, onlara önce 'fark etme'yi öğretmek, onları o seviyeye getirmek zorundayız. Toplumda her ferdin bir konumu vardır. Her fert bulunduğu konumu gereği yaşar; fazlasına yapmaya, görmeye, anlamaya; dolayısıyla fark etmeye gücü yetmez.

Günümüz aydını köylüyü, köyden gelen insanı neden küçümser? Ona 'cahil, görgüsüz, çarıklı' derken, acaba neyin peşindedir dersiniz? Tabii ki bir de bunun tersini savunanlar var. Mesela fakirliğiyle, cahilliğiyle, aşağı tabakadan oluşuyla övünenler... Buradaki tenakuzda aramak lazım 'fark etme'yi bence. Hangi tabakadana, hangi sosyal sınıftan, hangi yaştan, hangi cinsiyetten, hangi gelir grubundan, hangi çevreden olursa olsun, bütün insanımızın ortak paydası 'cehalettir' düşüncesindeyim. Bu cehaletin aslanpayı da aydın geçinen okumuşlarındır.

Aydın gerçek aydın olsaydı, kendi milletinin dertlerine, sıkıntılarına eğilir, başka alemlerin goygoyculuğunu yapmazdı diye düşünüyorum. Aydınımız 'aydın' olmanın şuurunu idrak etseydi, kendisinin de bu küçümsediği milletten biri olduğunu 'fart et'seydi, çok farklı bir memlekette yaşıyor olacağımızdan zerre kadar şüphem yok benim.

Size katılıyorum, hayat 'fark etmek'tir...

Sevgiler...

IRAK savaşında babası ve annesi ölen ve kendisinin de bacakları kopan Müslüman bir çocuğun IRAK savasını yöneten Tommy FRANKS a yazdığı şiir. *********** Merhamet hür Dünyaya bu kadar mı IRAK ' ta? Ben Basralı Ömer, Belki haberin yoktur diye yazıyorum Mr. Franks. Önce demokrasi yağdı göklerimizden, Sonra özgürlük geçti üstümüzden Palet palet. Ve insan hakları Namlularından Saniyede bilmem kaç adet. Demokrasi bizim eve de isabet etti Bir gün sonra anladım koptuğunu ayaklarımın. Tam onsekiz adet insan hakları saymışlar Vücudunda babamın. Annem yoktu zaten Ben doğarken ilaç yokluğundan ölmüş Ambargo falan dediler ya Anlamadım çocukluk aklı işte Oluşmadan sökülmüş. Sizde de barış böyle midir Mr. Franks? insan hakları çocukları yetim Ve ayaksız bırakır mı orda da? Düşer mi ayın kan gölüne aksi Güpegündüz düşer mi Pazar yerine demokrasi? Zenginlik insanları korkudan uykusuz bırakır Kuşlar gökyüzünü terk eder mi orda da? Babamla mırıldandığım son dua dilimde ayaklarımın hastanede Ve giymeye kıyamadığım pabuçlar Kaldı elimde. Çocukların var mı Mr. Franks? Al, oğluna götür onları bari ise yarasın Kim bilir belki baktıkça Bazen beni hatırlasın. Bu nasıl demokrasi Mr. Franks? Düştüğü yeri yaktı Merhamet hür Dünyaya Bu kadar mi IRA K ' tı? size